Vorig jaar heb ik ook mee gelopen en wat was het een uitputtingsslag. Echter is dat niets vergeleken bij wat de kids moeten doormaken met neuroblastoom kanker. Ik heb mijzelf dat ook een aantal keer gezegd zowel tijdens trainingen als tijdens de Dam tot Dam zelf. "Zeur niet, dit is niets vergeleken met die kids!". En dat hielp.

Tevens heb ik tijdens de loop gesproken met een vader van een kind. Hij had net een week in het ziekenhuis doorgebracht en ging lopen voor zijn kind. Wat ontzettend heftig, dapper en stoer tegelijk. Dat geeft mij alleen maar meer drive om ook dit jaar weer geld op te halen voor dit prachtige goede doel.

Doen jullie mee, vanuit jullie luie stoel? Elk sponsor bedrag wordt zeer gewaardeerd. En nogmaals, het is niet voor mij maar voor de kids!