Toen ik 14 jaar was, begon ik drastisch te minderen met eten. Op mijn 17e eindigde ik in het ziekenhuis, ik was toen 32 kilo licht. Ik wist dat als het zo door zou gaan, ik zou sterven. Ik wilde niet sterven. Maar ik durfde ook niet te gaan eten.

Door mij strikt aan het dieet te houden dat mij toen werd voorgeschreven, bleef ik in leven. Ik had het geluk dat ik jaren later een goede therapeut vond en met de oorzaken van deze ziekte aan de slag ben gegaan.

Nu, 50 jaar later, zijn we zoveel verder. Gelukkig maar. Anorexia is een ziekte die je in zijn greep houdt. Laten we anorexia patiënten helpen. Want op eigen kracht kom je er niet uit.

Kom in actie voor Het Leontienhuis en steun hen met een bijdrage. Hartelijk dank!