Soms weet je dat afscheid onvermijdelijk is, maar dat maakt het niet minder pijnlijk. Ik heb dat zelf ervaren bij het overlijden van mijn vader.

Anderhalve week voor zijn overlijden gingen we nog één keer met zijn vrouw -mijn moeder-, kinderen en kleinkinderen naar het strand van Kijkduin. Een kostbaar moment, een herinnering die ik voor altijd zal koesteren. Het besef dat niet iedereen zo’n laatste wens kan vervullen, raakte me diep. Vaak ontbreekt de mogelijkheid door medische of praktische beperkingen.

Gelukkig zijn er organisaties zoals Stichting Ambulance Wens, die terminaal zieke mensen helpen om hun laatste droom waar te maken. Maar dat kan alleen met voldoende steun.

Daarom kom ik in actie.

Op 13 juli 2025, de dag waarop mijn vader 74 zou zijn geworden, loop ik een ultramarathon. Van Rijswijk, mijn thuis, naar Utrecht, zijn laatste woonplaats. Een tocht van tientallen kilometers, een fysieke uitdaging die in geen verhouding staat tot de strijd die zovelen moeten voeren in hun laatste dagen.

Ik ren alleen, maar hoop dat jullie er mentaal bij zijn. Voor mijn vader. Voor anderen die nog een laatste wens hebben. Elke donatie helpt de vrijwilligers van Stichting Ambulance Wens om meer bijzondere momenten mogelijk te maken.

Steun je me?

Wil je meer weten en mijn training volgen? Kijk gerust op mijn website:
https://ultrarun.frankherrman.com/